Ο Orentreich απέδειξε ότι στη μεταμόσχευση μαλλιών τα τριχοθυλάκια από τις ανδρογονο-ανεξάρτητες περιοχές του τριχωτού που μεταμοσχεύονται σε ανδρογονοευαίσθητες περιοχές, διατηρούν τις αρχικές τους ιδιότητες. Το χαρακτηριστικό αυτό το ονόμασε «επικράτηση της δότριας περιοχής» (donor dominance) και αποτελεί πλέον αξίωμα της σύγχρονης Δερματολογίας.

Η αντίστροφη επίδραση, αυτή της λήπτριας περιοχής στα τριχοθυλάκια που έχουν μεταμοσχευθεί θεωρήθηκε ως αμελητέα, χωρίς, όμως, να υπάρχουν μελέτες που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Η επίδραση της λήπτριας περιοχής θεωρήθηκε λοιπόν ότι είναι αμελητέα, τόσο επειδή οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εμφύτευση μαλλιών δεν έχασαν τα μεταμοσχευμένα μαλλιά τους με την πάροδο των ετών όσο και επειδή ασθενείς με αλωπεκία φρυδιών στους οποίους μεταμοσχεύτηκαν τριχοθυλάκια από το τριχωτό, συνέχισαν να κόβουν τις τρίχες των μεταμοσχευμένων φρυδιών που μεγάλωναν περισσότερο από τα φυσιολογικά φρύδια. Η αλήθεια όμως αποδείχθηκε διαφορετική!

Τεχνική FUE με τρίχες από το σώμα: Λίγη ιστορία

μεταμόσχευση μαλλιών Body hair BHT FUE

H υποψία ότι και η λήπτρια περιοχή μπορεί να επιδρά στα μεταμοσχευμένα τριχοθυλάκια ξεκίνησε από την παρατήρηση του Norwood πως τα punch grafts που μεταμόσχευσε στο midscalp ασθενών του, με την πάροδο των ετών αποκτούσαν τον «κυματισμό» των μαλλιών που προϋπήρχαν στην περιοχή του midscalp. Αργότερα, ανακοινώθηκε από τους Santos et al. ότι σε ασθενείς με απώλεια φρυδιών λόγω λέπρας (madarosis) που είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση στα φρύδια, η συχνότητα του αναγκαστικού κουρέματος των φρυδιών μειωνόταν με την πάροδο των ετών.

Παρακολουθώντας 19 ασθενείς, οι συγγραφείς έδειξαν ότι στους 17 από αυτούς, ο ρυθμός ανάπτυξης των τριχοθυλακίων καθώς και η διάρκεια του αναγενούς σταδίου είχαν μειωθεί, η διάμετρος των τριχών είχε αυξηθεί και ενώ τα μαλλιά στη δότρια περιοχή είχαν γκριζάρει ή ασπρίσει, τα φρύδια διατηρούσαν κανονική χρώση. Συνεπώς, τα τριχοθυλάκια είχαν αποκτήσει κάποιες από τις ιδιότητες των φυσιολογικών φρυδιών, αφού τα φρύδια μεγαλώνουν με βραδύτερο ρυθμό από τα μαλλιά, δεν μακραίνουν όσο τα μαλλιά και ασπρίζουν αργότερα από αυτά. Σε μετέπειτα πειράματα διάρκειας 3 ετών της ερευνητικής ομάδας των Lee et al. επιβεβαιώθηκε τελικά η επίδραση της λήπτριας περιοχής στα τριχοθυλάκια. Αρχικά μεταμοσχεύτηκαν τριχοθυλάκια από την ινιακή περιοχή στην έσω επιφάνεια της κνήμης ενός από τους ερευνητές. Μέσα σε 6 μήνες αποδείχθηκε ότι επιβίωσε μόλις το 60,2% των μοσχευμάτων, ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης και η διάρκεια του αναγενούς σταδίου μειώθηκαν κατά -70%, αφού η μεγαλύτερη τρίχα ήταν μήκους 12cm, ενώ αν είχε παραμείνει στο τριχωτό κατά τη διάρκεια των 3 ετών του πειράματος θα ήταν τουλάχιστον 33cm.

Αντίθετα, δεν άλλαξε η διάμετρος των τριχών. Με την πάροδο των 3 ετών, τα ίδια τριχοθυλάκια που είχαν αρχικά μεταφερθεί στην κνήμη, ξαναμεταφέρθηκαν στην αριστερή πλευρά του τραχήλου και προκειμένου να υπάρχει και συγκριτικός έλεγχος μεταμοσχεύτηκαν 24 ακόμη τριχοθυλάκια από τη δότρια περιοχή του τριχωτού στη δεξιά πλευρά του τραχήλου. Όλα τα τριχοθυλάκια επέζησαν της μεταφοράς, αλλά και στις δύο πλευρές ο ρυθμός ανάπτυξης μειώθηκε στο 56% των φυσιολογικών τριχοθυλακίων του τριχωτού, δηλαδή στα τριχοθυλάκια από την κνήμη αυξήθηκε κατά 14% σε σχέση με αυτόν που είχαν στην κνήμη, ενώ σε αυτά από το τριχωτό μειώθηκε κατά 44%, με αποτέλεσμα να έχουν ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης εντός 6 μηνών τα τριχοθυλάκια και στις δύο πλευρές του τραχήλου. Αντίθετα, η διάμετρος των τριχών δεν επηρεάστηκε για άλλη μια φορά, με αποτέλεσμα, ενώ οι τρίχες και στις δύο πλευρές του τραχήλου αναπτύσσονταν με τον ίδιο ρυθμό που αναπτύσσονται οι φυσιολογικές λεπτές και κοντές τρίχες του τραχήλου, εντούτοις παρέμεναν χονδρότερες από αυτές.

Με το πείραμα των Lee et al. αποδείχθηκε ότι η λήπτρια περιοχή τελικά επηρεάζει κάποια από τα χαρακτηριστικά των τριχών, όπως το ρυθμό ανάπτυξης, τη διάρκεια του αναγενούς σταδίου, τη χρώση, αλλά και την επιβίωσή τους, ενώ δεν επηρεάζει τη διάμετρο των τριχών. Έπειτα από τα παραπάνω πειράματα ήταν αναμενόμενο να δοκιμαστεί από τους χειρουργούς μεταμόσχευσης μαλλιών να μεταμοσχεύσουν τριχοθυλάκια από διάφορες περιοχές του σώματος στο τριχωτό, προκειμένου να αποδειχθεί κατά πόσο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν εκεί τα τριχοθυλάκια του σώματος.

Η πρώτη αναφορά μεταφοράς τριχοθυλακίων από την περιοχή του θώρακα στo τριχωτό ασθενούς έγινε το 1997 από τον Brandy, αλλά η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν παρόμοια με την strip excision/micrograft, δηλαδή με λήψη strip μοσχεύματος από το στέρνο του ασθενούς, δημιουργία micrografts-minigrafts και εμφύτευση αυτών στο τριχωτό. Τα αποτελέσματα σύμφωνα με τον Brandy ήταν εξαιρετικά, με υψηλή επιβίωση και άριστη κλινική εικόνα. Πιθανόν όμως ο Brandy να μην βρήκε άλλον ασθενή τόσο «αποφασισμένο» διότι δεν έκανε ξανά αναφορά για παρόμοιο περιστατικό.

Οι πρώτοι που ανέφεραν case report μεταμόσχευσης τριχοθυλακίων από το σώμα (τεχνική ΒΗΤ FUE) στο τριχωτό ασθενούς, με μέθοδο που ομοιάζει με την σημερινή μεταμόσχευση μαλλιών FUE, ήταν οι Αυστραλοί Woods και Campbell και δικαιωματικά τους ανήκει η «πατρότητα» της τεχνικής BHT. Το Δεκέμβριο του 2000 μεταμόσχευσαν 1.200 μονότριχα μοσχεύματα από το θώρακα ενός ασθενούς ηλικίας 65 ετών.

Ο ασθενής ονομαζόταν Justin (στο μέλλον έγινε «διάσημος» στα διαδικτυακά Fora που ασχολούνται με τη μεταμόσχευση τριχοθυλακίων) και είχε εκτενώς ουλώδη λήπτρια περιοχή από παλαιότερα τεχνητά εμφυτεύματα (συνθετικές τρίχες) και πλήρως εξαντλημένη δότρια περιοχή. Ενώ οι τρίχες στο θώρακα του ασθενούς είχαν μήκος αρχικά 6-7 εκατοστά (διάρκεια αναγενούς σταδίου 18-27 εβδ.), στους 22 μήνες από την επέμβαση, το μήκος των τριχών ήταν 12,5-16cm. Οι αλλαγές στο μήκος των τριχών μπορούσαν να εξηγηθούν μόνον μέσω της αύξησης της διάρκειας του αναγενούς σταδίου των μοσχευμάτων, γεγονός όμως που απαιτούσε -άρα και αποδείκνυε- την επίδραση της λήπτριας περιοχής στη φυσιολογία των μοσχευμάτων.

Οι Woods et al. δημοσίευσαν σε Ιατρικό περιοδικό έπειτα από 4 χρόνια (2004) τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου περιστατικού και ανέφεραν πως η επιβίωση των μοσχευμάτων ήταν >90% και οι τρίχες δεν διαφέραν από τα φυσιολογικά μαλλιά του ασθενούς.

Η δημοσίευση των Woods και Campbell ακολουθήθηκε από τη δημοσίευση των Hwang et al. που μεταμόσχευσαν 9 μονότριχα FUs από το θώρακα ασθενούς στο τριχωτό και 12 μήνες αργότερα ανέφεραν πως το μήκος των τριχών ήταν 200% μεγαλύτερα από την αρχική θέση (56,3mm vs 28,5mm), ο ρυθμός ανάπτυξης αυξήθηκε κατά 10% ενώ δεν άλλαξε η διάμετρος των τριχών. Τα αποτελέσματα αυτά διαδόθηκαν γρήγορα στο «πεινασμένο» κοινό των διαδικτυακών Fora και για άλλη μια φορά διοχετεύτηκαν στο κοινό άστοχες πληροφορίες, που αυτή τη φορά έδωσαν ελπίδες για «λύση» στο σημαντικότερο πρόβλημα της μεταμόσχευσης μαλλιών, τον πεπερασμένο αριθμό των διαθέσιμων μοσχευμάτων στη δότρια περιοχή. Το κοινό ενημερώθηκε ελλιπώς για μια «νέα, επαναστατική μέθοδο που λύνει το πρόβλημα της τριχόπτωσης» και από το 2004 και έπειτα, κάθε ασθενής με ενδιαφέρον για εμφύτευση μαλλιών ζητάει ενημέρωση και για την τεχνική BHT FUE, νομίζοντας πως είναι η λύση που του… ταιριάζει, ειδικά αν έχει πολλές τρίχες στο σώμα που θέλει να… ξεφορτωθεί.

Στην πραγματικότητα όμως και πέραν από «εμπορικές» τεχνικές εντυπωσιασμού, η τεχνική BHT FUE έχει ελάχιστες ενδείξεις και τόσο απρόβλεπτα αποτελέσματα που στην πραγματικότητα, ελάχιστοι ασθενείς έχουν ένδειξη να υποβληθούν σε αυτήν.

Τεχνικές λεπτομέρειες της τεχνικής FUE με τρίχες από το σώμα (Body Hair Transplant) 

  • Η συντριπτική πλειοψηφία των τριχοθυλακίων του σώματος είναι μονότριχα FUs, αντίθετα με αυτά του τριχωτού που μόλις 20% είναι μονότριχα FUs. 14 Όπως θα αναλυθεί στην ενότητα «Η πυκνότητα της δότριας περιοχής» η αισθητική σημασία των μονότριχων FUs είναι χαμηλή και δεν μπορούν να προσδώσουν εικόνα αισθητικής κάλυψης (cosmetic coverage) στο τριχωτό
  • Τα περισσότερα τριχοθυλάκια στο ανθρώπινο σώμα (εκτός τριχωτού) είναι σε τελογενές στάδιο και συνεπώς δεν φαίνονται προκειμένου να αφαιρεθούν ενώ η κάθε ανατομική περιοχή του σώματος έχει διαφορετική αναλογία αναγενών/τελογενών τριχοθυλακίων
  • Τα αναγενή τριχοθυλάκια του σώματος έχει φανεί ότι έχουν υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης
    από τα τελογενή, αν και τα τελογενή τριχοθυλάκια αφαιρούνται ευκολότερα
  • Τα τριχοθυλάκια του σώματος όταν μεταμοσχεύονται στο τριχωτό τείνουν να αυξάνουν τη διάρκεια του αναγενούς σταδίου τους και το ρυθμό ανάπτυξής τους αλλά απαιτούνται πολλοί κύκλοι ζωής μέχρι οι τρίχες να μακρύνουν ικανοποιητικά
  • Τα δεδομένα για την αλλαγή της διαμέτρου των τριχών από τριχοθυλάκια του σώματος, όταν μεταμοσχευτούν στο τριχωτό, είναι ακόμα αντικρουόμενα και δε μπορεί να βασίζεται κανείς πως θα «χοντρύνουν» οι τρίχες με την πάροδοι του χρόνου
  • Τα τριχοθυλάκια σώματος όταν μεταμοσχεύονται σε χαμηλότερη πυκνότητα στο τριχωτό έχουν υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης
  • Το βάθος στο οποίο καταδύονται τα τριχοθυλάκια σε κάθε ανατομική περιοχή διαφέρει ανά περιοχή, αλλά και ανά ασθενή. Γενικά, πιο «ρηχά» είναι τα τριχοθυλάκια στα κάτω άκρα, ενώ πιο «βαθιά» είναι στη ράχη και στα γένια
  • Η ποιότητα των τριχών από περιοχές του σώματος δεν είναι ίδια με αυτή των αντίστοιχων του τριχωτού και οι τρίχες είναι τις περισσότερες φορές λεπτότερες και λιγότερο «λαμπερές»
  • Οι τρίχες από τα τριχοθυλάκια των γενιών είναι οι πλέον χονδρές, με διάμετρο 0,66-0,83mm, σε σύγκριση με τα μονότριχα τριχοθυλάκια του τριχωτού που αποδίδουν τρίχες με διάμετρο 0,2-0,25mm. Τα τριχοθυλάκια από το θώρακα είναι επίσης αρκετά χονδρά αλλά είναι και αυτά μονότριχα
  • Οι τρίχες στο σώμα είναι κυρίως κυρτές (curved) ή κατσαρές και έχουν διαφορετική προδιάθεση για απώλεια της χρώσης τους (γκριζάρισμα) από τα μαλλιά
  • Τα τριχοθυλάκια από τις μασχάλες, την έξω επιφάνεια της κνήμης και το ηβικό τρίχωμα είναι τα δυσκολότερα στη μεταφορά. Στην περιοχή της κνήμης, το υποκείμενο οστό είναι σε ελάχιστο βάθος και είναι ιδιαίτερα πιθανή η μόλυνση ή και η οστεομυελίτιδα του υποκείμενου οστού, ενώ τα τριχοθυλάκια καταστρέφονται εύκολα κατά τη διαδικασία εκρίζωσης. Η μασχαλιαία περιοχή είναι, επίσης, επικίνδυνη, καθότι οι υποκείμενοι λεμφαδένες είναι σε μικρό βάθος και είναι εύκολο να μεταδοθεί μόλυνση υπό τη μορφή λεμφαγγειίτιδας
  • Η χρήση Minoxidil topical solution 5% στη δότρια περιοχή του σώματος 6-8 εβδομάδες προ της συνεδρίας BHT αυξάνει το ποσοστό των αναγενών τριχοθυλακίων και βελτιώνει τη «συγκομιδή» ακέραιων μοσχευμάτων
  • Τα αποτελέσματα στη λήπτρια περιοχή μπορούν συχνά να εκτιμηθούν 6 μήνες μετά τη μεταμόσχευση τριχοθυλακίων, αλλά ενίοτε μπορεί να καθυστερήσει η επανέκφυση των τριχών έως και 24 μήνες.

Τεχνική BHT FUE: Τα πλεονεκτήματα της τεχνικής FUE με τρίχες από το σώμα

  • Αυξάνεται σε τεράστιο βαθμό το «εύρος» της δυνητικής δότριας περιοχής. Ο ανδρικός θώρακας έχει πυκνότητα μ.ο. 10-40FUs/cm2 και τριχοφόρα επιφάνεια μ.ο. 30cm Χ 15cm = 450cm2. Συνεπώς, 4.500-18.000FUs μπορούν θεωρητικά να αφαιρεθούν από έναν ανδρικό θώρακα και να μεταφερθούν στο τριχωτό. Αν μάλιστα κανείς υπολογίσει τα τελικά τριχοθυλάκια περιοχών όπως το επιγάστριο, τα χέρια, τα πόδια, την πλάτη, ακόμα και τα γεννητικά όργανα, ο αριθμός αυτός αυξάνεται σημαντικά. Κάποιοι experts πιθανολογούν πως σύντομα δεν θα υπάρχει ασθενής που θα απορρίπτεται ως υποψήφιος μεταμόσχευσης μαλλιών λόγω ελλιπούς δότριας περιοχής τριχωτού, καθότι ολόκληρο το σώμα θα αποτελεί μια δυνητική δότρια περιοχή
  • Στην τεχνική BHT FUE ο χειρουργός δεν χρειάζεται να «προσχεδιάζει» με ποια σειρά θα αφαιρέσει τα FUs προκειμένου να μη φανεί η δότρια περιοχή «άδεια». Απλώς αφαιρεί όλα τα μοσχεύματα της ανατομικής περιοχής που έχει επιλέξει, χωρίς να χρειάζεται να τηρεί πρωτόκολλο «στρατηγικής» αφαίρεσης 20-25% που τον κουράζει και τον καθυστερεί.
  • Η δότρια περιοχή καλύπτεται από τα ρούχα, αντίθετα με τη δότρια περιοχή του τριχωτού και δεν ανησυχεί ο ασθενής για την εικόνα του, αφού μπορεί άνετα να ξυρίσει την εκάστοτε δότρια περιοχή χωρίς …κοινωνικές ανησυχίες.
  • Πολλοί ασθενείς επιθυμούν «ριζική αποτρίχωση» σε περιοχές όπως ο τράχηλος, η ράχη και οι ώμοι. Η αφαίρεση μοσχευμάτων από αυτές τις περιοχές εξυπηρετεί διπλό σκοπό! Ειδικότερα όταν η δότρια περιοχή είναι τα γένια, ο ασθενής δεν χρειάζεται πλέον να ξυριστεί ξανά.

Τεχνική BHT FUE: Τα μειονεκτήματα της μεταμόσχευσης μαλλιών με τρίχες από γένια και σώμα

Η τεχνική Body Hair FUE βρίσκεται ακόμα σε αρχικά στάδια κλινικής εφαρμογής της και υπάρχουν σημαντικά μειονεκτήματα. Μπορεί η «παντοδυναμία» της donor dominance theory να έχει «πληγεί», αλλά δε ξέρουμε ακόμα ποιοι μηχανισμοί είναι αυτοί που επηρεάζουν τη φυσιολογία των μοσχευμάτων στη λήπτρια περιοχή, δηλαδή αν είναι η αγγείωση, το πάχος του δέρματος, η τάση του ιστού, η νεύρωση 20 ή κάποια άλλη παράμετρος που διαφέρει στο τριχωτό από τις άλλες τριχοφόρες περιοχές του σώματος.

  • Δεν υπάρχει ακόμα εκτενής εμπειρία όσον αφορά τη μακροχρόνια συμπεριφορά και επιβίωση των BHT FUs. Ο Cole συγκεκριμένα αναφέρει πως FUs από το σώμα έχουν επιβίωση 38-60%, ενώ όταν γίνει απόπειρα να επιτευχθεί υψηλή πυκνότητα στη λήπτρια περιοχή με BHT FUs, η επιβίωση μπορεί να είναι μόλις 5%. Το 2012, ο Umar δημοσίευσε case-study με 2 ασθενείς που «έλαβαν» περίπου 1000 FUs από τις κνήμες στο hairline και έπειτα από 4 έτη παρακολούθησης διαπιστώθηκε επιβίωση 70-80%. Τα αποτελέσματα αυτά δεν έχουν, όμως, επιβεβαιωθεί από άλλους ειδικούς και ο Cole τα αμφισβητεί ευθέως
  • Η BHT FUE είναι χρήσιμη μόνο για χαμηλές πυκνότητες στη λήπτρια περιοχή και όταν έγιναν προσπάθειες να επιτευχθεί υψηλή πυκνότητα με BHT FUs (>20FUs/cm2), απέτυχαν παταγωδώς
  • Η επούλωση στις δότριες περιοχές του σώματος είναι πιο αργή από το τριχωτό και επιπλοκές, όπως θυλακίτιδα, είσφρυση τριχών και δημιουργία κυστών είναι πολύ πιο συχνές από την τεχνική scalp FUE
  • Μικρότερο ποσοστό τριχοθυλακίων από αυτά που μεταμοσχεύονται θα αναπτυχθεί τελικά σε σύγκριση με το ποσοστό των τριχοθυλακίων που μεταμοσχεύονται από τη δότρια περιοχή του τριχωτού. Οι λόγοι είναι άγνωστοι και δεν οφείλονται στη χειρουργική τεχνική
  • Δεν μπορεί να προβλεφθεί το αισθητικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από τη χειρουργική δεινότητα, τον αριθμό και την ποιότητα των τριχοθυλακιών που μεταμοσχεύονται
  • Η εξαγωγή των FUs εκτός του τριχωτού είναι σαφώς πιο δύσκολη για το χειρουργό, για λόγους εργονομίας, δυσκολίας εξαγωγής και ποιότητας του δέρματος, που δεν ισοσταθμίζεται από το γεγονός πως δεν απαιτείται «στρατηγική» αφαίρεση των FUs
  • Υπάρχει μικρότερο ποσοστό επιτυχημένης αφαίρεσης μοσχεύματος ανά punch τομή, δηλαδή το φαινόμενο capping είναι πολύ συχνό

Ενδείξεις για την τεχνική ΒΗΤ FUE

Ελάχιστοι experts παγκοσμίως εφαρμόζουν επιτυχημένα την τεχνική για τη μεταμόσχευση μαλλιών body hair BHT FUE και ούτε αυτοί μπορούν να ισχυριστούν σταθερά και προβλέψιμα ικανοποιητικά αποτελέσματα στη λήπτρια περιοχή.

Για το λόγο αυτό θεωρούν πως η τεχνική BHT FUE θα πρέπει να αποτελεί ύστατη λύση και μόνο με τις παρακάτω ενδείξεις:

  • Αποκατάσταση ουλών από παλαιότερες μεταμοσχεύσεις μαλλιών για την κάλυψη των οποίων ο ασθενής δεν θέλει να «ξοδέψει» FUs από το τριχωτό ή δεν έχει μοσχεύματα στη δότρια περιοχή του τριχωτού, λόγω εξάντλησης από παλαιότερες μεταμοσχεύσεις
  • Βελτίωση πυκνότητας σε άτομα με πλήρως εξαντλημένη δότρια περιοχή τριχωτού
  • Βελτίωση πυκνότητας με χρήση τριχοθυλακίων από γένια σε άτομα που έχουν ήδη υποβληθεί σε μεταμόσχευση τριχοθυλακίων και έχουν πολύ λεπτές τρίχες στη δότρια περιοχή του τριχωτού
  • Χρήση μονότριχων και λεπτών τριχοθυλακίων σώματος σε περιοχές που απαιτείται λιγότερο πυκνό αποτέλεσμα, όπως hairline21, κρόταφοι, φρύδια κτλ.
  • Μεταμόσχευση σε περιοχές με ουλωτική αλωπεκία
  • Μεταμόσχευση σε άλλες περιοχές του σώματος, όπως BHT από τον τράχηλο προς τα γένια, το μουστάκι ή τα φρύδια.

Επιπλοκές της τεχνικής FUE με τρίχες από το σώμα

Οι επιπλοκές στη δότρια περιοχή κατά την τεχνική ΒΗΤ FUE είναι συχνές και ούτε οι experts δεν μπορούν να υποσχεθούν σταθερά αδιόρατη παρέμβαση στη δότρια περιοχή, χωρίς σημάδια, εμφανή αραίωση και επιπλοκές.
Οι συχνότερες επιπλοκές είναι:

• Έντονος μωλωπισμός και αιμορραγία στις δότριες περιοχές
• Υποχρωμάτωση (white spotting): σε κάποια άτομα εμφανίζεται υποχρωμάτωση στα σημεία αφαίρεσης των τριχοθυλακίων
• Υπερχρωμάτωση: σπανιότερο φαινόμενο είναι η εμφάνιση μελάγχρωσης στη δότρια περιοχή
• Είσφρυση τριχών: αρκετά συχνό φαινόμενο σε κάθε δότρια περιοχή του σώματος
• Μολύνσεις: ειδικότερα σε «βρώμικες» περιοχές όπως η μασχάλη και το εφηβαίο αλλά και στο θώρακα λόγω της αργής επούλωσης.

Τεχνική ΒΗΤ FUE: Σύνοψη

Η τεχνική ΒΗΤ FUE αποτελεί την πιο σύγχρονη τεχνική μεταμόσχευσης μαλλιών και όταν πρωτοεμφανίστηκε το 2005, κάποιοι πίστεψαν πως αποτελεί τη λύση στο σημαντικότερο πρόβλημα των επεμβάσεων μεταμόσχευσης μαλλιών, την έλλειψη αρκετών μοσχευμάτων στην ινιακή, δότρια περιοχή. Στην πραγματικότητα όμως και πέραν από «εμπορικές» τεχνικές εντυπωσιασμού, η τεχνική FUE με τρίχες από το σώμα έχει ελάχιστες ενδείξεις και τόσο απρόβλεπτα αποτελέσματα που στην πραγματικότητα, ελάχιστοι ασθενείς έχουν ένδειξη να υποβληθούν σε αυτήν. Τα αποτελέσματα είναι ακόμα αμφίβολα και οι μαρτυρίες ελάχιστων χειρουργών και λίγων ασθενών δεν καλύπτουν ακόμα τις δικαιολογημένες ανησυχίες της ιατρικής κοινότητας. Η απόκτηση εμπειρίας από μεγαλύτερο αριθμό χειρουργών, η μακροχρόνια παρακολούθηση περιστατικών που υποβλήθηκαν σε BHT FUE και η evidence-based προσέγγιση των δεδομένων ελπίζουμε να δώσουν θετικά στοιχεία στο μέλλον.

Γράφει ο Dr. Κωνσταντίνος Αναστασάκης

0